Ale nie mam na to czasu, nie jestem studentką. Poza tym pisanie na szybko, na wariata, pod wpływem
ulotnej chwili, bez zbędnych upiększeń, bez szukania oryginalnej otoczki, czasem w ogóle bez sensu lub nie na temat (np. głównie o sobie a nie o koncercie), ma swój urok. ja to lubię. W końcu to blog. Nie portal muzyczny..
Dzisiaj 2,5 godziny z Hancockiem..
Herbie promujący swój najnowszy IMAGINE PROJECT.
Przez dłuższą chwilę nie mogłam przedrzeć się przez stylistykę /czasem kapryszę albo po prostu jestem ograniczona. W zasadzie zdaję sobie sprawę, że czasem jestem ograniczona. i muszę poszerzać sobie horyzonty. i przełamywać się. tam gdzie wiem, że to nie kwestia gustu, ale zaciemnienia lub zamknięcia? (bredzę?)/
W końcu ją zaakceptowałam, polubiłam i postanowiłam w niej utonąć / w sensie w tej stylistyce :D/
Do tego stopnia, że gdzieś w 2/3 koncertu prawie straciłam przytomność. Był taki dziwny moment!
/nigdy nic podobnego mi się nie zdarzyło. Szczególnie, że nie było to jakieś totalne uniesienie. Ani nie czułam się fizycznie źle. Po prostu odjechałam. Odleciałam..
Bardzo podobało mi się /choć zwykle nie miałabym takich życzeń/ -> że główny bohater nie był głównym bohaterem. Reszta bandu była równie ważna. Każdy z nich był ważny, każdy był potrzebny, każdy był gwiazdą. Każdy z osobna był zachwycający. To nieprawdopodobne.
Szczerze mówiąc najbardziej zachwyciła mnie wokalistka Kristina Train.
Kiedy przestawała śpiewać byłam niepocieszona i czekałam, kiedy znowu zacznie..
Pozostali: James Genus (bas), Trevor Lawrence jr (perkusja), Greg Phillinganes (keybord).
/Bas dość inwazyjny, w takiej dawce irytuje mnie. Choć był bardzo ważny. i potrzebny. Bębny mistrzostwo świata. Keybordzista pełen uroku. pełen fantazji..
Imagine Project ucieszył mnie sobą właśnie przez swoją odmienność, obłędną eklektyczność.
Odwagę.
Widzisz tam jazz i pop, dużo popu, i elektroniki, nuty etnicznej/ world music / widzisz tam i instrumenty.
i człowieka / wokal/ i emocje/ i zabawę /melancholię / i spokój / i powagę // wszystko.
Wiecie. naprawdę.
Chyba właśnie przez to, przez co nie mogłam się przedrzeć, tak właśnie cholernie podobało mi się dzisiaj.
:))))))))))))
a Herbie świetny. kontaktowy. ciepły. i taki pełen pasji.
życzę mu dziś kolorowych snów. :))))))))
/chwila fortepianu solo była. i była to piękna chwila. której bardzo pragnęłam. Jednak nie żałuję ani trochę, że nie był to koncert solowy.
dobrej nocy
